Σε μια απονενοημένη κίνηση φυγής προς τα εμπρός, ο πρωθυπουργός διοχέτευσε πληροφορίες ότι προτίθεται να σηκώσει το γάντι που του πέταξε ο Τσίπρας και να καταστήσει τις επικείμενες εκλογές δημοψήφισμα. Ο Σαμαράς, λέει, είναι έτοιμος να προχωρήσει σε εφ' όλης της ύλης μετωπική επίθεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας την (ψευτο-)επαγγελία της εξόδου της χώρας από την κρίση ήδη από το δεύτερο εξάμηνο φέτος, εφόσον οι ψηφοφόροι ψηφίσουν τους ορίτζιναλ μνημονιακούς υποψηφίους, και δη τους γαλάζιους.

Αυτός ο σχεδιασμός σκοντάφτει στην πραγματικότητα. Η επιδείνωση της κοινωνικής κρίσης και κατ' ακολουθίαν οι κάλπες δεν ευνοούν την κατασκευή σεναρίων εικονικής "νίκης". Το χειρότερο όμως για την κυβέρνηση είναι ότι δεν της βγαίνει ούτε η δημιουργία εικονικής αντιπαράθεσης και τελικά συνεννόησης με την τρόικα. Μπορεί να συμφώνησε ο Στουρνάρας για τις φοβερές "διαρθρωτικές αλλαγές", όπως π.χ. για το ζύγι στο ψωμί και το δεκάλεπτο στο γάλα, αλλά παραμένουν ανοιχτά τα μείζονα θέματα, όπως η συμφωνία για το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, καθώς και για το μέγεθος της "τρύπας" των τραπεζών. Ιδιαίτερα η διάσταση εκτιμήσεων για το θέμα των τραπεζών (η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι χρειάζονται μόνο 5 δισ., ενώ το ΔΝΤ διαμηνύει ότι χρειάζονται 20 δισ.) εμποδίζει την ύπαρξη συμφωνίας, έστω στα λόγια, με την τρόικα πριν από τις ευρωεκλογές και δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί προεκλογικά την υποτιθέμενη "συμφωνία" για το χρέος.
Η κυβέρνηση δεν πάει καλά ούτε εντός, ούτε εκτός, ούτε επί τα αυτά. Την κατατρύχει η έλλειψη πολιτικής νομιμοποίησης. Την καθιστά πολιτικά αφερέγγυα όχι μόνον έναντι του λαού, αλλά και έναντι των πιστωτών. Ο Σαμαράς, λοιπόν, δεν μπορεί να υλοποιήσει το σχέδιο με τους λεονταρισμούς περί δημοψηφίσματος, διότι δεν μπορεί να θέσει κανένα από τα μέρη του διλήμματος που είναι αναγκαίο σε ένα δημοψήφισμα. Ο ελληνικός λαός μόνο να κερδίσει έχει καταψηφίζοντας τα μνημονιακά φερέφωνα, καθώς βουλιάζουν στην ανυποληψία ακόμη και έναντι των διεθνών πατρώνων τους.
Μέσα σ' αυτό το απασφαλισμένο πολιτικό τοπίο ο Σαμαράς αναζητεί τρόπους διαφυγής και δέχεται εισηγήσεις να υποστηρίξει για την Περιφέρεια Αττικής τον Σγουρό. Αν καταλήξει σ' αυτή τη λύση, η οποία, εκτός των άλλων, θα έχει την πρωτοτυπία να εμφανίσει έναν "σγουρό βασιλικό", είναι σαν να ομολογεί τη νεοδημοκρατική ήττα εκ προοιμίου. Τα περί δημοψηφίσματος θα αποδειχθούν φθηνά κόλπα επικοινωνιακής εμψύχωσης των απογοητευμένων οπαδών του. Και η εκλογική συνεργασία Σαμαρά - Βενιζέλου στην Αττική, δηλαδή στο ένα τέταρτο της Επικράτειας, θα επισπεύσει την αμοιβαία καταβαράθρωσή τους. Όταν μάλιστα δεν επιβεβαιωθούν οι εκλογικοί στόχοι τους, τότε θα τελειώσει και η ψευδαίσθηση ότι μπορεί να δημιουργηθεί "νέα ευρωπαϊκή παράταξη". Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον!